Ακροστιχίδα

                                       Τα πάντα ρει

                                                            Τα πάντα μεταβάλλονται

                                                                     Ηράκλειτος

                

Τόσος κόπος για τη  βροχή, κι έγινε ποτάμι

άλλαξε το χιόνι κι έγινε μια θάλασσα ακόμα

πάλι φύτεψα οξιές, μα ξαναγείναν χώμα,

άνοιξα τρύπες στην αυλή, τις έκλεισε η σκόνη

ντύνω καφέ το γιασεμί, λευκό μένει ακόμη,

τ’ άστρα που πέφτουνε στη γη, κάποτε γελούσαν

άραγε οι άνθρωποι αυτοί, κάποτε δεν μιλούσαν,

ροή κι αν άλλαξα φορές, των λουλουδιών το δρόμο

είδα ν’ αλλάζουνε φορές, όμως καινούργιο νόμο,

ιδού η απορία, αν όλα γίνονται ή όχι, μια άλλη ιστορία.

                            ( από την ποιητική συλλογή «Άς ποιήσουμε » )