Ωδή

                           Ωδή στην αυλή των ηρώων

         

      

Σεις που ξαποσταίνετε σε τούτη την αυλή,

σεις μου σμιλέψατε αέρηδες με χρώμα

την άμορφη πέτρα που κάνατε γιορτή

και την ποτίσατε κρασί για να μεθύσει

που με τα φτερά των κυμάτων πετάξατε,

όλο το ασπράδι των αστεριών στεφάνι

και τις πληγές σας ήλιος λαμπερός να γιάνει.

Σεις που κάνατε το φόβο αχθοφόρο

που τρομάξατε του θάνατου τ΄ απόσκια

που μπρος σας λυγίζουν τα ψηλά βουνά

κι ανθίζει μύρος απ’ τον ιδρώτα σας στις μάχες

που τα πουλιά θυμούνται ακόμα εκείνη τη λαλιά,

όλο το μπλε των ουρανών στεφάνι

καμιά ευχή, κανένας λόγος δεν σας φτάνει.

Σεις που αλλάξατε των αστεριών τη ρότα

που μοιάζουν τα λιβάδια ευχές της άνοιξης

που βάλατε φτερούγες στα πιο μικρά όνειρα

που ακόμη κάνατε το γιόμα περβολάρη

και το φεγγάρι φύλακα των ιδεών,

όλο το χρώμα της ειρήνης για στεφάνι

και λεύτεροι σαν άγγελοι, ας κάνετε σεργιάνι.

                              ( από την ποιητική συλλογή «Άς ποιήσουμε » )