Σονέτο

                                                     Κέντημα

                    

Πάλι τα όνειρα μας, ξαναστήσανε καρτέρι

πάλι με ξόβεργες  βγήκανε στους δρόμους

για μια φορά ακόμη, ν’ αλλάξουνε τους νόμους

αυτούς που λένε τ’ άστρα, πως πεθαίνουν στο νυχτέρι.

Πάλι οι ελπίδες πιάστηκαν, στο ουράνιο παρτέρι

και άφησαν σημάδια σε ουράνιους διαδρόμους

ντύσανε τους αέρηδες και πάλι ταχυδρόμους

όμως γκρεμίστηκαν ξανά, σαν είδαν πεφταστέρι.

Πως να κρατήσεις γαλανό, τ’ όνειρο στο σκοτάδι

πως να περάσεις αρμαθιά, σε νήμα τόσα αστέρια

και πως να κάνεις κέντημα, να ‘χει ο ουρανός ταβάνι.

Πως να μαζέψεις γιασεμιά, στην άνοιξη το βράδυ

πως να ψαρέψεις ουρανούς, με γυμνωμένα χέρια

που να ‘βρεις ήσυχη βραδιά, να πας για πυροφάνι.

                                          ( από την ποιητική συλλογή «Άς ποιήσουμε »